Η πιπίλα και τα δόντια

Η πιπίλα είναι ένας συνηθισμένος τρόπος κάλυψης της ανάγκης του θηλασμού, πού μπορεί να λειτουργήσει και προληπτικά κατά της συνήθειας θηλασμού του δακτύλου. Όταν επιλέγουμε πιπίλα, δίνουμε προσοχή -μεταξύ άλλων- στο μέγεθος, ώστε να είναι κατάλληλη για χρήση από το παιδί μας.

Πώς διαλέγουμε πιπίλα;

•    Το μέγεθος της πιπίλας πρέπει να είναι τέτοιο, ώστε να μη χωράει ολόκληρη στο στόμα του παιδιού.
•    Η θηλή πρέπει να είναι μαλακή με λεπτό και ευλύγιστο αυχένα. Το σχήμα της πρέπει να είναι ανατομικά συμμετρικό, για να είναι πάντα σωστά τοποθετημένη στο στόμα του μωρού.  Θα πρέπει να έχει πεπλατυσμένο σχήμα και μικρό ύψος ώστε να επηρεάζει όσο το δυνατόν λιγότερο την ανάπτυξη των γνάθων.
•    Η προστατευτική ασπίδα πρέπει να έχει κατάλληλη καμπυλότητα για να εφαρμόζει ικανοποιητικά στην περιοχή των χειλιών και να έχει πολλές και μεγάλες τρύπες αερισμού, ώστε να μην ερεθίζεται το δέρμα γύρω από τα χείλη από το σάλιο.
•    Η πιπίλα πρέπει να είναι κατασκευασμένη με τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι εντελώς αδύνατη η αποσυναρμολόγησή της από ένα παιδί.
•    Η στήριξη της πιπίλας με κορδέλα γύρω από το λαιμό του μωρού απαγορεύεται αυστηρά, διότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος πνιγμού.

Πρέπει το παιδί να χρησιμοποιεί πιπίλα;
Τα βρέφη γεννιούνται με το ένστικτο του θηλασμού, το οποίο αφενός ικανοποιεί την ανάγκη της διατροφής, αφετέρου υποκαθιστά τη σύνδεσή τους με τη μητέρα και ως εκ τούτου τους προσφέρει μεγάλη ευχαρίστηση.  Πολλές φορές ο χρόνος που χρειάζονται τα παιδιά για να ικανοποιήσουν το ένστικτο του θηλασμού ξεπερνάει το χρόνο που διατρέφονται και τότε οδηγούνται σ' αυτό που λέγετε μη τροφικός θηλασμός δηλαδή στο θηλασμό του δάκτυλου ή της πιπίλας.  Η πιπίλα είναι ένας συνηθισμένος τρόπος κάλυψης της ανάγκης του θηλασμού, πού μπορεί να λειτουργήσει και προληπτικά κατά της συνήθειας θηλασμού του δακτύλου.  Προσπάθεια αποφυγής της χρήσης της πιπίλας στα παιδιά που χρειάζονται να θηλάσουν οδηγεί στο θηλασμό του δακτύλου το οποίο σαν υποκατάστατο της συνήθειας έχει σοβαρότερες συνέπειες στην ανάπτυξη των γνάθων.
Η χρήση της πιπίλας είναι προτιμότερη από το πιπίλισμα του δακτύλου, διότι η συνήθεια αυτή σταματά ευκολότερα και δεν προκαλεί το ίδιο σοβαρές στοματογναθικές ανωμαλίες.  Γι' αυτό εμείς οι γονείς θα πρέπει να επιμένουμε στη χρήση της και όχι να την αποφεύγουμε.  Βέβαια υπάρχουν παιδιά που παρά τις οποιεσδήποτε προσπάθειες να χρησιμοποιήσουν πιπίλα προτιμούν το θηλασμό του δακτύλου.

Πότε πρέπει να "κόψουμε" την πιπίλα;
Η χρήση τόσο της πιπίλας όσο και της συνήθειας του δακτύλου, θα πρέπει να σταματήσει πριν την ηλικία των 4 ετών.  Έτσι, τυχόν παραμορφώσεις των δοντιών ή των γνάθων θα προλάβουν να διορθωθούν από μόνες τους με το χρόνο και την ανάπτυξη του παιδιού.  Αντίθετα, αν η συνήθεια αυτή συνεχιστεί μετά το 4ο έτος, όπως συμβαίνει συχνά με το θηλασμό του δακτύλου, οι παραμορφώσεις κινδυνεύουν να γίνουν μόνιμες και η επιδιόρθωσή τους δύσκολη.  Στις περιπτώσεις αυτές ο πλέον κατάλληλος για να συμβουλευτούμε είναι ο Παιδοδοντίατρος, ο οποίος θα μας δώσει οδηγίες σχετικά με τους τρόπους θεραπείας και διακοπής των συνηθειών αυτών.

www.babyspace.gr