ΜΑΜΑΔΕΣ&ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ: Το παιδί χελώνα

Συμβαίνει πάντα την πιο ακατάλληλη στιγμή. Όταν εμείς βιαζόμαστε, το παιδί μας θυμάται τον...αργό του εαυτό. Εμείς τρέχουμε και εκείνο...τον χαβά του! Τότε θα θυμηθεί να παίξει με το αγαπημένο του παιχνίδι, να ξεφυλλίσει το καινούργιο (και ανέγγιχτο εδώ και μέρες) βιβλίο, να βάλει κοκκαλάκια στα μαλλιά του ή να εξασκηθεί στο δέσιμο των κορδονιών!

Τι φταίει;
Κάποιες φορές η αργοπορία του παιδιού οφείλεται στο ότι θέλει να αποδείξει πως είναι ανεξάρτητο, για να μας τραβήξει την προσοχή ή γιατί πιστεύει ότι το πιέζουμε να κάνει κάτι που δεν θέλει και με αυτόν τον τρόπο, δηλώνει την ένστασή του! Στις περισσότερες περιπτώσεις ωστόσο, ο λόγος που κρύβεται πίσω από τις επίμονες και ενοχλητικές ομολογουμένως περιπτώσεις αργοπορίας του παιδιού είναι η μειωμένη αντίληψη του χρόνου που το χαρακτηρίζει. Τα παιδιά (κυρίως μέχρι την ηλικία των 5-6 ετών) δεν καταλαβαίνουν, όπως εμείς, τις έννοιες του τώρα, του μετά, του αργότερα κοκ. Με άλλα λόγια, τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν ότι ο χρόνος περνάει και ότι πρέπει να βιαστούμε για να προλάβουμε. Έχοντας επίγνωση αυτής της διαφορετικής πραγματικότητας που βιώνουν τα παιδιά, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα φαινόμενα κωλυσιεργίας τους πιο αποτελεσματικά.

Τι μπορούμε να κάνουμε;
-Φράσεις όπως: «Έχουμε αργήσει», «Θα αργήσουμε», «Δεν θα προλάβουμε», «Γρήγορα», «Θες να αργήσω στη δουλειά μου»; «Τώρα», δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα για το παιδί μας, γιατί απλούστατα δεν καταλαβαίνει αυτά που του λέμε. Η ευθύνη να μην χρειάζεται να καταφύγουμε σε τέτοιες δηλώσεις, προτροπές και απειλές, επιτυχγάνοντας ταυτόχρονα το επιθυμητό, είναι να ξεκινάμε εγκαίρως την προετοιμασία που θα μας φέρει έτοιμους προς αναχώρηση στο κατώφλι του σπιτιού μας.
-Αν το πρόβλημα εντοπίζεται στην πρωινή αναχώρηση, φροντίζουμε να ξυπνάμε νωρίτερα από το παιδί μας, να του ετοιμάζουμε το πρωινό και τα ρούχα, να ετοιμαζόμαστε οι ίδιοι, οπότε όταν το ξυπνήσουμε, να έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα πράγμα μόνο: τη δική του προετοιμασία. Είναι τρομερά αγχωτικό και χρονοβόρο, να πρέπει ταυτόχρονα να κάνουμε όλα τα προηγούμενα, με ένα μικρό παιδί που γυρίζει γύρω-γύρω κάνοντας τη ζωή μας δύσκολη!
-Δεν δίνουμε στο παιδί την ευκαιρία να κωλυσιεργήσει. Όταν έρθει η ώρα να φύγουμε από το σπίτι, ανοίγουμε την πόρτα και δηλώνουμε: «Πάμε να φύγουμε!» και ταυτόχρονα κινούμαστε έξω από το σπίτι. Αν επιμένει να αρνείται, το ρωτάμε: «Θα έρθεις ή θα φύγω μόνη μου;». Αν το παιδί καταλάβει ότι το εννοούμε, είναι βέβαιο ότι θα μας ακολουθήσει.
-Δίνουμε στο παιδί να καταλάβει στην πράξη ότι η αργοπορία του έχει αρνητικές συνέπειες. Του εξηγούμε με παραδείγματα ότι τα μαγαζιά έκλεισαν και δεν προλάβαμε τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ, ότι δεν μπορούμε να μπούμε στο σινεμά, γιατί η προβολή έχει ξεκινήσει κλπ.
-Βάζουμε ένα χρονικό όριο στις καθυστερήσεις του παιδιού μας. Του λέμε: «Συνέχισε αυτό που κάνεις για δυο λεπτά και μετά φύγαμε!». Όταν περάσουν τα δυο λεπτά, κάνουμε αυτό που είπαμε. Μπορεί το παιδί να μην είναι σε θέση να καταλάβει ότι πέρασαν δυο λεπτά, όμως θα καταλάβει πως όταν λέμε κάτι το εννοούμε!
-Μιας και η αργοπορία αφορά κυρίως στο πρωινό ξύπνημα και στο νυχτερινό ύπνο, φτιάχνουμε ένα ημερήσιο, συγκεκριμένο πρόγραμμα (ξυπνάμε και κοιμόμαστε την ίδια ώρα) και μένουμε πιστοί σε αυτό. Η ρουτίνα θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

«Είναι πολύ σημαντικό να εξετάζουμε προσεκτικά τους λόγους για τους οποίους καθυστερεί το παιδί μας και να φερόμαστε αναλόγως. Αν αυτό συμβαίνει γιατί απλά είναι αφηρημένο, προσπαθούμε να του αποσπάσουμε την προσοχή από τις σκέψεις και να το επαναφέρουμε στο βιαστικό τώρα. Αν όμως το παιδί καθυστερεί, για παράδειγμα, καθοδόν για το σχολείο, γιατί βρήκε στην άκρη του δρόμου ένα σαλιγκάρι και θέλει να το περιεργαστεί, είναι υποχρέωσή μας να του δώσουμε λίγο χρόνο να το κάνει. Το μικρό παιδί (ειδικά μέχρι την ηλικία των τριών ετών) είναι γεμάτο περιέργεια, γνωρίζει συνεχώς καινούρια πράγματα, βιώνει πρωτόγνωρες εμπειρίες. Είναι υποχρέωσή μας να το βοηθήσουμε σε αυτή τη φάση, χωρίς να το τραβάμε διαρκώς από το χέρι, λέγοντάς του «Γρήγορα!», «Προχώρα!». Η ανακάλυψη του κόσμου γύρω του είναι μια συγκλονιστική διαδικασία που θέλει χρόνο για να κατακτηθεί».